Ogólnie wyróżnia się dwie duże grupy przeciwciał, mianowicie przeciwciała naturalne, znajdujące się w krwi bez wyraźnego pobudzenia antygenowego i przeciwciała nabyte, pojawiające się jedynie po zadziałaniu określonego antygenu. Przykładem naturalnych przeciwciał są przeciwciała grup krwi anty-A i anty-B wywołujące odpowiednie reakcje w krwi. Przeciwciała wytworzone w przebiegu uodporniania są przeciwciałami nabytymi. Reakcje antygen-przeciwciało. Połączenie lub związanie przeciwciał z antygenami przejawia się w różny sposób. Jedną z form najbardziej powszechnych jest tworzenie widocznych skupień. Gdy łączą się z sobą duże cząsteczki lub całe komórki reakcja taka nazywa się reakcją aglutynacji. Przekształcenie rozpuszczalnych cząsteczek antygenu w formę nierozpuszczalną nazywa się precypitacją. Często krwinki białe bardziej aktywnie fagocytują antygeny bakteryjne związane z przeciwciałami. Inną formą reakcji antygenu z przeciwciałem jest pękanie komórek, czyli liza. Reakcję tę obserwuje się często w odniesieniu do krwinek czerwonych i niektórych bakterii, które pękają i dochodzi do ich rozbicia na drobniejsze cząsteczki.
